Persoonlijk

September loopt op zijn eind en we gaan dan beginnen aan alweer het laatste kwartaal van dit jaar. Dit ellendige jaar met ups en helaas ook heel veel downs.

Een jaar dat rustig begon, want door alle Covid-19 ellende mocht je geen feest geven, je mocht met de feestdagen ook niet meer dan 2 personen ontvangen, mits ze op één adres woonden. Wij hadden er met de Kerst in december gezellig 3 mensen van twee verschillende adressen. Het was goed en gezellig, maar de Kerst zal nooit meer zo zijn.

De allerliefste mama en oma gaat door haar Parkinson en beginnende dementie steeds verder achteruit. Zelfstandig thuis blijven wonen in haar seniorenappartementje ging niet meer en ze moest worden opgenomen in een verpleeghuis en wel met spoed.

Er wordt een plek gevonden en ze kan vrijwel direct opgenomen worden. Ze maakt zich ernstig zorgen, ook vanwege die regels in verband met de Corona: "jullie sluiten me toch niet op en komen toch wel naar me toe?" Zodra het mag dat we komen, komen we, beloofd, hand op mijn hart.

Helaas ging het steeds slechter met haar en na 9 weken was ze er niet meer. Net als haar petekind, hij blies 1½ week voordat zij stierf, zijn laatste adem uit.

Wat volgde waren een paar verschrikkelijke weken. Uitvaart hoefden we niet te regelen, deden dochter en kleindochter van oma. Een mooie uitvaart, emotioneel ook. Ze kreeg de mooiste dienst die er mogelijk was in verband met die bezopen corona regels.

Midden in al dit verdriet komt ook nog eens het moment dat we onze 11½ jaar oude, mooie, lieve, trouwe hond Jaro moesten laten inslapen. We hebben wel gezegd tegen hem dat neef ("blaf dan") en oma op hem wachten en dat hij goed voor ze moet zorgen boven in de hemel.

Wat ons overeind houdt is een soort survival modus, doe wat je doen moet en laat de rest maar even voor wat het is. Doe wat je een goed gevoel geeft.

Iedereen verwerkt zijn of haar verdriet op een eigen manier, ik doe overdag de dingen die ik doe, in de avond maak ik een puzzel of lees een boek, maar altijd met een video van André Rieu erbij. Zijn muziek geeft me rust en kracht.

Langzamerhand gaat het weer wat beter, de hele scherpe randjes zijn wat afgesleten. Het gemis is nog enorm groot.

Zoals gezegd beginnen we zo aan het laatste kwartaal van dit stomme, rottige jaar. Alles ging mis, familieleden zijn er niet meer, "Den Haag" bepaalt al 1½ jaar wat wij wel of niet meer mogen. Regels, onzin en verdriet.

Het enige waar ik me nu zorgen over maak, zijn de feestdagen. Mag je bij elkaar komen of niet?

Hoe zal het zijn met de lege stoel van oma? Kunnen we daar tegen? Of worden het feestdagen met, heel logisch, veel herinneringen, gemis en een traan?

Ik vind het eigenlijk nog te vroeg voor de feestdagen, ben er nog niet echt voor in de stemming.

Ik weet het nog niet, het zal misschien nog wel komen.

Het mooiste uit alles wat dit jaar ons is overkomen, is het gevoel dat mijn allerliefste schat en ik meer naar elkaar zijn toe gegroeid. Het heeft, in mijn ogen, ons nog dichter bij elkaar gebracht en dat geeft me een veilig, geliefd en warm gevoel. Tonnie, ik hou ontzettend veel van jou. ❤

Besodemieterd worden door je energiebedrijf.

Zoals elk jaar kijken wij rond oktober of november wat de energieleveranciers voor een prijs hanteren voor het jaar daarop. Om het makkelijker te maken kijken we al jaren op de site van Gaslicht.com

Zo ook afgelopen najaar en we vonden een leverancier die voordeliger was dan andere aanbieders. Het bedrijf was Nuon-Vattenfall en we zaten al bij de Nuon, geen probleem dus en we besloten om daar te blijven. En een mooie welkomstpremie stond er klaar voor je.

Eerst eens kijken en inloggen bij de Nuon zelf, als dat nog lukt omdat ze zijn overgenomen door het Zweedse Vattenfall.

Ineens lukt het inloggen niet meer. Dan vraag je om een link om je wachtwoord te kunnen veranderen en die link zou binnen 5 minuten komen. Na drie dagen nog steeds geen link, dus nog maar een keer proberen een link te krijgen om in te loggen. Je raadt het al, weer geen link gekregen.

Zouden ze ook op facebook zitten en via de messenger van facebook bereikbaar zijn? Ja, dat zijn ze. Dus een berichtje gestuurd dat ik hulp nodig heb bij het opnieuw instellen van mijn wachtwoord omdat ik niet meer op hun site kan inloggen.

Dan begint het wachten opnieuw. Er komt weer geen antwoord. Opeens kan ik echter wel weer inloggen en bekijk onze jaarcijfers voor wat betreft gas en stroom. Het ziet er goed uit en we besluiten daar bij te blijven en wachten op de premie als beloning dat je blijft.

Vol vertrouwen dat we in 2020 geld uitsparen, gaan we de feestdagen tegemoet. Tot ineens in januari de eindafrekening van het jaar 2019 binnenkomt. Een hartverzakking kregen we ervan. We kregen geen geld terug, moesten ineens ruim 600 euro bijbetalen.

Hoe kan dat dan? We hebben op het terras een overkapping gemaakt dat in de zomer de zon tegenhoudt, in de winter de kou buiten houdt. Overal hebben we rolluiken en we zien op de maandcijfers van energie dat we minder verbruikt hebben dan de afgelopen jaren.

Kijken we op internet, zien we alleen maar klachten over Vattenfall, hun zogenaamde klantenservice die nergens op reageert, hun beleid om de tarieven te verhogen zonder hun klanten in te lichten, oplichters, onbetrouwbaar en onbereikbaar worden ze genoemd en die ervaring delen wij ook.

Tussen Zweden en Nederland zit genoeg water om te vermoeden dat de klantenservice van de Nuon Vattenfall daar ergens gezonken is en op de zeebodem ligt.

Inmiddels zijn we overgestapt naar een andere leverancier, waar we al eens eerder bij zijn geweest, zij zijn wel bereikbaar op alle mogelijke manieren.

Zitten we alleen nog met de kater dat we een bedriegend bedrijf zoveel euro moeten betalen.

De feestmaand december zit er weer aan te komen. Iedereen verheugt zich erop, de kleine kinderen op Sinterklaas en vooral de kadootjes die hij meebrengt.

Wie niet meer aan Sinterklaas doet, verheugt zich erop met familie en/of vrienden straks gezellig met de Kerst aan tafel te zitten bij een mooi versierde boom.

Helaas zijn er ook mensen, vaak pubers, die de voorpret al vergallen van andere mensen en vooral hun huisdieren.

Ze vinden het nodig om hun vuurwerk nu al af te steken en het naar honden en katten te gooien en dan genieten ze van de schrik en de angst van deze lieve onschuldige dieren.

Snappen ze dan niet hoe gevaarlijk het is om vuurwerk naar een dier of zelfs naar mensen te gooien? Nee, dat snappen ze niet, ze genieten van de schrik en de angst.

Mocht er een persoon of een dier gewond raken, dan kan er bij niemand aangeklopt worden die aansprakelijk gesteld kan worden. De rekening van de dierenarts zal ook betaald moeten worden. En een donderslag heeft nooit een naamkaartje van de afzender.

Daarom wil ik ook namens alle dieren, hun baasjes en de dierenartsen, iedereen vragen om geen vuurwerk naar de dieren te gooien.

Tot slot wil ik eindigen met iedereen fijne feestdagen en een goed en gezond uiteinde te wensen.