Artikelen van Tonnie Lubbers

Het schoolsysteem is verrot!

Het begint al bij de begeleiding van kinderen, leraren interesseert het niet meer wat er met een leerling gebeurt en geven daarmee te kennen dat een ongeïnteresseerde houding normaal is.

Leraren staan niet meer open voor een discussie, sterker nog, ze verbergen zich het liefst achter anderen en als de schooldirectie het dan ook nog laat afweten, sta je als ouder machteloos.

Hoe begint dit verhaal eigenlijk?

Nou, heel simpel, mijn zoon gaat naar een nieuwe locatie van een grote scholengemeenschap: Het Liemerscollege vestiging Vestersbos.

In de onderbouw is blijkbaar nog genoeg animo te vinden, of de kinderen zijn nog niet murw genoeg geslagen om nog enigszins representabele cijfers te halen, om inzet van de kinderen los te peuteren.

Als beginnend puber, die naar een voor het examen voorbereidende 3e klas gaat, heb je zo je streken en een bepaald gebrek aan motivatie doordat er van alles van je verlangd wordt, net terwijl je zelf compleet overhoop bent door het volwassen worden.

Daar hoort dan een adequate opvang van de ouders, maar zeer zeker ook een gemotiveerde school bij.

Het begin van het jaar gaat alles ineens wat minder, mindere cijfers, minder gebrek aan discipline en een wat nonchalante houding van je kind geven te kennen dat de puntjes op de i gezet moeten worden.

Donderpreken, lange gesprekken, huilbuien en beloftes volgen elkaar in razend tempo op. Van de schoolkant wordt niets gedaan, geen signaal dat het de verkeerde kant op gaat, geen signaal van leraren richting de mentor. Niets! Doodstil blijft het aan die kant.

De donderklap komt dan bij het voorlaatste rapport, 7 onvoldoendes! Dat wordt je doodleuk een 2-tal dagen voor de rapport-uitreiking telefonisch door de mentor meegedeeld.

Een goed gesprek op de ouderavond is bij voorbaat al gedoemd uit te lopen op een desillusie, een voorgevoel dat bewaarheid wordt als de mentor niets, maar dan ook niets kan weerleggen van de argumenten die in een niet mis te verstaan gesprek worden aangedragen.

Op de vraag waarom er een heel jaar lang niets gedaan is door de leraren, niets gedaan is door de mentor aan de afglijdende inzet en motivatie van je kind, wordt niets anders gezegd dan: "ik weet 't niet, ik heb geen enkel, maar dan ook geen enkel signaal ontvangen van de leraren dat het zo slecht met .... gaat".

Daarop wordt op een voorstel van mijn zijde geopperd dat het het beste is dit nu, voor eens en voor altijd om te gooien en er nog het beste van te maken. Bovendien wordt op mijn voorstel de leraren stuk voor stuk te vragen waarom er een heel jaar lang niets gezegd is, verbolgen geantwoord "dat zou ik ook wel eens willen weten". De mentor knikt alleen nog maar en weet zich verder geen raad met de situatie en belooft mij bij hoog en heilig er wat aan te gaan doen. Een rapport zal er opgesteld gaan worden en iedere leraar ter verantwoording geroepen. Want, het moge duidelijk zijn, hier zijn grove fouten gemaakt. Hier is sprake van een zeer nalatige houding van de zijde van de school.

In mijn bewoordingen "de school heeft willens en wetens een jaar van het leven van mijn zoon weggegooid".

Dat lijkt overdreven, maar als u daarbij bedenkt dat dit jaar 50% van het eindexamencijfer is en dus eigenlijk al als een deel van het examen beschouwd mag worden, dan kunt u niet anders dan het met mij eens zijn. Het jaar is verloren.

Bij een gesprek met het afdelingshoofd en de mentor, waarbij ik helaas niet aanwezig kon zijn wordt mijn vrouw doodleuk gemeld dat men (de mentor) zich zo niet laat behandelen. Pardon? Meneer was het toch volkomen met mij eens tijdens ons onderhoud dat dit echt te gek voor woorden was!?

Hm, blijkbaar begint hier het verdoezelen al. Men heeft natuurlijk reeds onderling afgesproken hoe hierop gereageerd moest worden om de schade maar zo beperkt mogelijk te houden. Helaas kan daarvan geen sprake zijn, die schade is reeds opgelopen. En wel door mijn zoon.

Tijdens het gesprek komt verder nog naar voren dat met deze cijfers en zoals mijn zoon er nu voorstaat, hij makkelijk over kan naar het 4e schooljaar. U zegt?!

Een kind dat een heel jaar niet veel meer heeft meegekregen, aan zijn lot is overgelaten en de stof duidelijk, getuige het laatste rapport met 7 onvoldoendes, niet beheerst laat men gewoon overgaan?

Ja. Het gemiddelde van het hele jaar is net voldoende, er moet niet veel meer gebeuren, maar het kan net.

Om er zeker van te zijn dat mijn zoon slaagt, zal hij op die vakken waarbij hij er zeer slecht voorstaat, bijles gaan krijgen. Engels en Duits.

De eerste bijles Engels is meteen al een aanfluiting, de leraar geeft te kennen dat het eigenlijk geen zin heeft hem bijles te geven en meneer er eigenlijk geen zin in heeft. De tweede bijles komt meneer niet opdagen en de derde ook niet. Hierop stapt mijn zoon naar de lerarenkamer en vraag aan de leraar waarom er geen bijles gegeven wordt. Hierop ontploft de leraar blijkbaar en steekt niet langer onder stoelen of banken hoe hij eigenlijk over mijn zoon denkt. "Heb jij een plaat voor je kop? Ben jij nu echt zo dom dat je niet begrijpt dat het geen zin heeft? Dat had ik je toch al gezegd!" zijn zijn letterlijke woorden.

HO! STOP! We hebben het eindelijk voor elkaar dat mijn zoon beter gemotiveerd is en zelfs het vrije eerste uur van de dag ervoor opoffert om de bijles bij te wonen en de leraar geeft niet thuis!?

Alle leraren van de betreffende locatie hebben geen motivatie meer, zien er blijkbaar geen heil in een kind in het gareel en gemotiveerd te krijgen en dan komt deze uitspraak er ook nog eens bovenop.

Het geeft mij een duidelijk, zeer duidelijk beeld van wat er op die locatie mis is en ik besluit daarop de telefoon ter hand te nemen en het afdelingshoofd hiervan op de hoogte te brengen.

Die begint meteen al met het excuus dat het allemaal wel niet zo'n vaart zal lopen en mijn zoon waarschijnlijk wel weer iets fout heeft gedaan / begrepen. Voelt u hem? Het indekken begint weer. In plaats van mij fatsoenlijk te woord te staan en te beloven dat, mocht dit waar zijn, de betrokken leraar ter verantwoording wordt geroepen, sust men het geheel en tracht de schuld bij mijn zoon te leggen.

Een ontploffing nabij, geef ik hem duidelijk, op niet mis te verstane wijze, te kennen wat ik daarvan denk. Meneer meent mij daarop uit te moeten nodigen op de locatie, waar op dat moment een examen aan de gang is. Na even nadenken besluit ik zijn aanbod niet te accepteren met de bewoording "we kunnen nu beter even niet met elkaar praten op die locatie, daar zijn alleen de examenkandidaten de dupe van". "O u gaat dreigen?" is daarop zijn reactie. "Meneer... ik heb niet gedreigd, ik weet wat er gebeurt als u en ik onder vier ogen dit gesprek hebben en u de zaak zo afdoet! Dan schudt het hele gebouw."

Van een lijfelijke dreiging is nimmer sprake geweest! Blijkbaar is men op die school het een en ander gewend van boze ouders. Wat mij niet verwonderd, maar lijfelijk geweld gaat mij net iets te ver en gelijkgesteld worden met hen die dat wel doen, al helemaal.

Uiterst verbolgen neem ik contact op met de 'algemeen directeur' van het college en met hem kan ik ineens wel een goed gesprek krijgen. Hij staat me vriendelijk te woord en begrijpt mijn verbolgenheid over de situatie en de reacties die ik daarop gekregen heb. Er is zelfs begrip voor de stelling dat er een jaar weggegooid is, ja zelfs voor de stelling dat de houding van de leraren zéér te wensen overlaat gezien mijn relaas. Hij kan echter momenteel niets anders doen, dan me doorverwijzen naar de directeur van de vestiging, maar besluit wel met "ik weet ervan en mocht u er niet uitkomen, kunt u altijd contact met me opnemen".

Het contact met de directeur van de afdeling verloopt ineens heel anders, blijkbaar al ingelicht over de situatie, tracht hij direct na mijn relaas het geheel te ontkrachten en als "niet zo erg" te bestempelen. Maar, hij zou het een en ander uitzoeken en er op terugkomen.

Dat deed meneer dus ook en de wijze waarop was buiten alle proporties. Het viel allemaal wel mee, er waren geen fouten gemaakt en men was nogal verbolgen over het feit dat ik zeer 'geëmotioneerd' mensen van zijn afdeling in een kwaad daglicht had gesteld.

Ja, zelfs nu, bleek zijn afdeling prima werk af te leveren, de examens engels waren zo goed verlopen dat er slechts 3 leerlingen dat examen niet gehaald hadden. Hoeveel er daadwerkelijk waren gezakt en het complete examen over moesten doen vermeldde hij wijselijk niet.

"Daar gaat het niet om!" was mijn reactie, "het gaat mij niet om hoeveel leerlingen het o zo goed doen, het gaat mij om hoe u omgesprongen bent op uw locatie met mijn zoon!"

Nou, dat viel allemaal wel mee en mijn zoon had de leraar engels verkeerd begrepen, die had bedoelt dat het geen zin had nog verder engelse bijles te volgen omdat hij er toch al goed voorstond en er zoals het er nu uitzag, makkelijk mee naar de 4e klas kon. En als ik het daar niet mee eens was, kon ik een andere school opzoeken. HUH?

Er was toch bijles nodig en reeds in de eerste les gaf meneer te kennen dat het niet nodig was omdat mijn zoon het toch niet zou halen? Het was toch zo, dat mijn zoon, naar zeggen van de Engelse leraar 'te dom was om het te begrijpen'? En omdat meneer er niets aan wil doen, moet mijn zoon maar naar een anders school? Welke school neemt hem nog met dergelijke cijfers?

Ontploft.

Direct begrijpend waarom er op deze wijze gereageerd werd door de vestigingsdirecteur en waarom hij alles zo trachtte te verdraaien dat het allemaal een misverstand van de zijde van mijn zoon was, ontplofte ik.

Zeer boos en getergd door het niet luisteren, ja zelfs bij elk tweede woord weer in de rede gevallen te worden, gaf ik meneer te kennen dat hij zich "de ogen uit zijn kop moest schamen, leerlingen zo te laten vallen en geen hart meer in zijn donder te hebben ze nog wat fatsoenlijks bij te brengen". Ja zelfs "totaal geen animo meer te hebben anders dan aan het eind van de maand zijn handje op te houden voor zijn salaris".

Uitspraken die ik meen! Uitspraken die ik in geen geval terugneem en die ik in dit betoog met feiten onderbouwd heb.

De Rhododendron in onze tuin bloeide, mede dankzij het mooie weer, dit jaar uitzonderlijk mooi.

De Rhododendron kent nogal wat problemen

Normaal gesproken bloeit de plant, door een nat voorjaar, stukken minder mooi en minder lang. Dit voorjaar bloeit de plant echter als nooit tevoren. Met veel mooie grote bloemen en zeer lang. Een deel daarvan komt natuurlijk door de mooie zomer, maar ik heb het idee dat de plant zich nu pas echt goed op z'n plaats voelt.

Een zurige grond is optimaal voor een Rhododendron

Gezien het feit dat veel tuinen, vooral in 'nieuwbouwwijken', een nogal kalkrijke grond hebben, gedijt de Rhododendron daar wat minder. Dit is niet zo verwonderlijk, de Rhododendron is eigenlijk een bosplant en houdt van 'zurige' grond.

Doordat de plant zich, ook al is hij oud, makkelijk laat verplanten, kan deze bij slechte groei door een kalkrijke bodem het beste verplant worden. U maakt simpelweg een nieuw plantgat en vult dit met zurige potgrond.

Mocht dit niet mogelijk zijn, kunt u ook gemaait gras rondom de stam van de plant leggen. Dit gras zal gaan rotten en zo de zuurgraad in de grond verhogen. Na een groeiseizoen zult u zien dat de plant zich beter gaat voelen en weer mooi donkergroen blad krijgt.

Polen: 'Zijn de Teletubbies homo's?'

De tien jaar oude tv-serie is voor zeer kleine kinderen. De serie draait om vier fel gekleurde bolle verschijningen die niet uitblinken in verbale communicatie.

Waarom draagt Tinky Winky in het kleuterprogramma Teletubbies van de BBC een damestasje? Dit is een van de prangende vragen waarmee de Poolse overheid kampt.

Ewa Sowinska, van een door de regering ingesteld orgaan dat toeziet op onder meer kinderrechten in Polen, zei in een gepubliceerd vraaggesprek dat wordt onderzocht of de Teletubbies tot homoseksualiteit aansporen.

,,Het tasje van Tinky Winky heeft mogelijk een homoseksuele ondertoon. Ik zag het damestasje wel maar pas later realiseerde ik me dat Tinky Winky een jongen is.'' aldus Sowinska. Ze gaat deskundigen zoals psychologen raadplegen om te zien wat haar te doen staat.

Woede

De huidige rechtse Poolse regering heeft zich eerder al de woede van mensenrechtenorganisaties op de hals gehaald met meningen en maatregelen die homoseksuelen zouden discrimineren. Een peiling wees onlangs uit dat 53 procent van de Polen homoseksualiteit beschouwen als een zonde en 58 procent vindt dat homoseksuele mannen en vrouwen een demonstratieverbod zouden moeten krijgen. De pas overleden Amerikaanse evangelist Jerry Falwell uitte eerder ook zijn bedenkingen over de Teletubbies en dan vooral over Tinky Winky.

Maar waar slaat dit nou eigenlijk op? Hebben ze in Polen niks beters te doen dan heel kinderachtig een leuke serie voor kleine kinderen te onderzoeken? De ukkies vinden de Teletubbies heel erg leuk en het zou ze een zorg wezen wie er een step of een bal of een tas heeft. Het past precies bij het belevingsvermogen van hele kleine kinderen en die denken écht nog niet aan het al dan niet homosexuele gedrag van Tinki Winky.

Wordt het niet eens tijd dat Polen eerst aandacht aan het eigen land en volk besteed? Ten tijde van het toetredingsproces tot de EU heeft Polen grote vorderingen gemaakt op het gebied van mensenrechten, maar de mensenrechten zijn nog steeds niet zo als het wezen moet. Bovendien kent Polen een hoge werkloosheid, met name onder jongeren (17,6 procent). Werklozen hebben recht op een uitkering, die echter karig is.

Het felbegeerde roze papiertje! Wie heeft dat niet graag op zak?

Maar toch, er zijn groepen die het niet zouden mogen hebben vanwege hun rijgedrag.

Maar wie het wél nodig hebben, zijn vaak veel geld kwijt. Niet alleen voor de rijlessen en het examen, maar ook het verlengen iedere keer.

Maar stel nou dat je erg veel pech hebt omdat je gezondheid niet meewerkt. Als je bijvoorbeeld een Diabetes-1 patiënt bent. Dan maak je al meer kosten dan mensen die geen diabetes hebben. Denk maar eens aan het feit dat bijna overal suiker in zit. Een diabetespatiënt mag dat dus niet hebben en is verplicht om andere producten te kopen. De producten zijn altijd duurder dan de reguliere producten.

Daarnaast zijn er natuurlijk de nodige medische kosten. Ja maar, zul je nu denken, alles wordt toch door het ziekenfonds vergoed? Ja, tot op zekere hoogte. Krijgt niet iedereen een eigen bijdrage van € 255,-? Mensen die nooit naar de arts gaan, krijgen dit bedrag weer terug. Mensen die gedwongen naar de arts moeten, of ze nu willen of niet, krijgen dit NIET terug. Terwijl ze het zo goed kunnen gebruiken.

Waarom kunnen ze het dan zo goed gebruiken? Omdat ze ziek zijn! Je hebt niet gevraagd om die Diabetes. Je krijg wél extra kosten en vaak een lager inkomen. Wat nu als je afgekeurd wordt door je diabetes en je komt in de WAO? Goed, heb je een uitkering. Zeker geen vetpot! Daarna besluit "Den Haag" dat zoveel mogelijk mensen uit de WAO uit moeten. Of ze nu kunnen werken of niet doet niet ter zake, ze moeten er uit. Dus stopt de WAO-uitkering. En dan??

Dan moet er weer gewerkt gaan worden. Maar als diabetespatiënt kun je geen 40 uur werken. Dan heb je dus geen inkomen, terwijl je kosten wél omhoog gaan.

We zetten het even op een rijtje:

Nu vraag ik me toch in alle ernst af, waar men in "Den Haag" mee bezig is. Dit noem ik serieus discriminatie. Voor zover ik weet mag men niet discrimineren, maar het gebeurd dus wel degelijk. Moeten straks de mensen die chronisch ziek zijn weggediscrimineerd worden? Zodat er niet meer voor gezorgd hoeft te worden? Wordt eens wakker daar in "het Torentje" en laat zien dat je om mensen geeft. Niet alleen mensen van je eigen stand, maar ook de rest van de bevolking, want dat is toch het grootste deel waar jullie aan moeten denken. Of tellen die niet meer mee? Nee? Dacht ik al!

Voor haar medewerking aan dit stukje danken wij hartelijk Margreet de Smit.

Aanvulling 12 juli 2007

Inmiddels kunnen we bekendmaken, dat Margreet haar rijbewijs voor de eerst komende 10 jaar verlengd heeft gekregen. Van harte gefeliciteerd!!

We hopen dat het over 10 jaar niet weer zo'n probleem zal gaan worden. Inmiddels hebben diverse politieke partijen uit Den Haag op dit bericht gereageerd en hebben een aantal partijen toegezegd Kamervragen te gaan stellen.

Het milieu gaat naar de knoppen zegt iedereen. Er zou teveel CO2 (kool(stof)dioxide of koolzuurgas: chemische formule CO2) zijn doordat wij met z'n allen teveel consumeren. Teveel auto rijden, er teveel grote fabrieken zijn etc.

Natuurlijk gas

"De mensheid produceert over de gehele aarde gerekend steeds meer CO2 en overige broeikasgassen. Dat versterkt het broeikaseffect." Dit beweren de "wetenschappers" in elk geval. Allemaal leuk en aardig, maar CO2 is een kleurloos en reukloos gas dat van nature al in de atmosfeer voorkomt. Kooldioxide wordt gebruikt door planten in het proces van fotosynthese. Door de bladgroenwerking van planten wordt de koolstof (C) opgenomen door de plant en in andere verbinden (vooral koolhydraten) ingebouwd, terwijl de zuurstof (O2) weer terug in de lucht wordt afgegeven. Mensen en dieren doen het omgekeerde van wat planten doen. Zij ademen zuurstof in en kooldioxide uit.

Nu wordt beweerd dat de mensheid mede verantwoordelijk is voor een teveel aan CO2 door onze uitlaatgassen, denk aan auto's en fabrieken bijvoorbeeld. Zo zou dus het broeikas effect zijn ontstaan.

Een verkondiger van de theorie dat menselijke activiteit de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer heeft doen stijgen, is de Amerikaanse ex-vicepresident Al Gore. In zijn film An Inconvenient Truth (Een ongemakkelijke waarheid) stelt hij dat de aarde opwarmt door een door mensen veroorzaakte versterking van het broeikaseffect. Deze visie wordt lang niet door alle klimatologen en andere wetenschappers gedeeld.

Een ongemakkelijke waarheid voor meneer Al Gore is dat is komen vast te staan dat hij twintig keer zoveel energie verbruikt als de gemiddelde Amerikaan. Het lijkt er dus veel op dat een volksmenner wordt gebruikt die een mening nablaat die hijzelf niet kan verkondigen en waar hij zelf, gezien zijn ongebreidelde verbruik, nauwelijks achterstaat.

Maar, aangezien het koren op de molen is voor organisaties en bewegingen als bijvoorbeeld 'milieudefensie', blaten zij de halve en hele onwaarheden maar na. Jarenlang twijfelde men bij instituten als Het KNMI over dergelijke stellingen, nu ineens, na het verdwijnen van de criticasters bij dergelijke organisaties, zien we een veelvuldig terugkomen van de stelling in de weerberichten en bij verklaringen over natuurrampen.

De massa moet tenslotte heropgevoed worden (tenminste dat is hun mening) en dat moet dan maar met grof geweld. Daarbij vergeet men simpelweg de natuurlijke beweging van het klimaat dat de aarde al miljoenen jaren heeft en waar wij mensen slechts een zéér kleine invloed op uitoefenen.

IJstijd

De wereld heeft al vaker een klimaatverandering ondergaan. Aangezien er gletsjers liggen op bijvoorbeeld Groenland of Antarctica, leven we tegenwoordig 'wetenschappelijk gezien' in een ijstijd. Men neemt aan dat dit in de de gehele geologische geschiedenis van de aarde minstens vijfmaal het geval is geweest, waarvan eenmaal zelfs zo sterk dat de ijskappen van de polen vrijwel tot aan de evenaar waren opgerukt.

Vast is komen te staan dat delen van de ijskap smelten en dat op andere plaatsen het ijs zover is aangegroeid en zo dik is geworden als nooit te voren, dat duikboten bepaalde routes bij Canada al niet meer kunnen gebruiken.

Er valt sneeuw in de woestijn, bij ons wordt het warmer en droger en bepaalde gebieden krijgen meer te maken met extreme weersomstandigheden en andere juist weer minder. Dit alles duidt op een verschuiving. Een verschuiving die wetenschappelijk is onderzocht en die reeds miljoenen jaren voor onze aanwezigheid op deze planeet en waarschijnlijk ook nog miljoenen jaren na onze aanwezigheid gewoon zal doorgaan.

Dergelijke feiten worden liever achterwege gelaten, want het past simpelweg niet in het plaatje dat men u en mij wil voorschotelen; De aarde warmt op en dat is uw schuld!

Men gebruikt daarbij liever beelden van afkalvende gletsjers en het verdwijnen van de o zo belangrijke 'ski-pistes'.

Opwarming van de aarde

Klimaatverandering gaat samen met de verschuiving van klimaatzones. Sommige planten en dieren kunnen zich niet snel genoeg aanpassen, waardoor ze met uitsterven worden bedreigd. Klimaatverandering kan op een aantal plaatsen leiden tot meer droogte, wat kan leiden tot meer bosbranden en woestijnvorming.

Dit alles is door de hele geschiedenis van de aarde al vaker gebeurd. Klimaatverandering is niet uniek en het klimaat is eigenlijk continu aan het veranderen. Wist u bijvoorbeeld dat Nederland een tropisch klimaat heeft gehad? Als we héél ver teruggaan in de tijd (600 miljoen jaar geleden), lag Nederland op het zuidelijk halfrond. Nederland had toen een vrij warm klimaat, een tropisch klimaat!.

Het proces van opwarmen en afkoelen van de aarde was er al, lang voordat de mens er was en er überhaupt sprake kon zijn van uitlaatgassen. Men heeft zelfs berekend dat de mens voor nog geen 4% verantwoordelijk is voor de uitstoot van CO2. De rest is van nature aanwezig.

Begrijpt u mij niet verkeerd, we kunnen niet door blijven gaan met het ongebreideld gebruiken van de natuur, het vervuilen daarvan en het leegroven van de natuurlijke bronnen. Maar we moeten ook onze ogen niet sluiten voor een groter geheel, de natuur zelf die vele malen machtiger is dan wij!

Nee, dit hele circus dat nu ontstaat, lijkt meer en meer op een volksmennerij met een verborgen agenda.