Onderstaande tekst heb ik van facebook vriendin Wijnie Kockaart gekregen nadat ik een chaotische dag had.
Age Activated Attention Deficit Disorder.
Dit zijn de symptomen:
‘s Morgens beslis ik vol goede moed dat ik de ramen wil gaan zemen, van binnen én van buiten. Dus ik loop naar het keukenkastje voor de emmer, spons en zeem. In de keuken zie ik dat er nog een afwasje staat. Eerst die maar even wegwerken want stel dat je visite krijgt, staat zo slordig.
Dan zie je dat er geen schone theedoek hangt, dus je loopt naar de linnenkast in de slaapkamer voor een schone theedoek. Met de theedoek in je hand loop je terug maar in de gang zie je dat de kapstok bijna instort van de vele jassen die eraan hangen. De theedoek leg je neer, want eerst even die winterjassen opbergen op zolder, het is immers al lente.
Op de overloop zie je ineens de afstandsbediening van de tv liggen. Heeft je dochter zeker mee lopen sjouwen. Het lijkt je verstandig die a.b maar even in de huiskamer bij de tv te leggen want als je vanavond tv wilt kijken en je bent de a.b kwijt dan denk je er natuurlijk never nooit meer aan dat die op de overloop ligt te slingeren. Dus je legt de winterjassen neer en loopt met de a.b naar de huiskamer.
Als je langs de eettafel loopt zie je dat daar nog een stapeltje post ligt en, oja!, daar moeten nog rekeningen tussen zitten die nodig betaald moeten worden. Dus je legt de afstandsbediening op een stoel en spit de post door. 3 rekeningen vis je ervan tussen, maar die ga je zo betalen want die folders, die moeten eerst nog even bij het oud papier worden gelegd, dan ben je daar ook weer vanaf.
Met de folders in je hand ga je op weg naar de doos voor oud papier en onderweg kom je langs de caviakooi en fluiten de cavia,s je van de honger luid toe. Arme beestjes, die moeten eerst eten. Je legt de folders op een bijzettafeltje en pakt de bus met caviavoer. Leeg! Op naar de voorraadkast voor een nieuwe doos en daar aangekomen kom je ineens een potje pesto tegen die al zeker 4 maanden over de datum is.
Eerst maar even kijken wat er nog meer weggegooid kan worden. Je pakt een vuilniszak en vult die met allerhande etenswaren dat al bijna vanzelf wegloopt. Op weg naar de container met de loodzware zak zie je je fiets staan en je bedenkt je opeens dat je band nodig opgepompt moet worden. Je zet de vuilniszak naast je fiets en gaat naar de schuur voor de fietspomp.
Schuur op slot! Dus je loopt weer naar binnen voor je sleutels, en mits gaat de telefoon. Je neemt op en het is je vriendin die belt voor een lulpraatje. Je kletst even, maar verontschuldigd je al gauw want je hebt het zó druk! Je legt de hoorn neer en dan valt je oog op een glas cola die naast je laptop staat. Die maar snel wegzetten want als dat glas omvalt kan je dag met je handje tegen de laptop zeggen.
Op het moment dat je met het glas richting keuken loopt hoor je je man thuiskomen uit zijn werk. Je zet het glas snel op de vensterbank en begroet hem met een zoen.
Dus op het eind van de dag:
Zijn de ramen niet gezeemd.
Is de afwas niet gedaan.
Liggen de winterjassen op een hoop op de overloop.
Vloekt je man omdat hij de afstandsbediening niet kan vinden.
Zijn de rekeningen niet betaald.
Liggen de folders op een slordige hoop in de gang.
Liggen de cavia’s te spreeuwwieken in hun kooi van de honger.
Staat de volle vuilniszak midden op het tuinpad, er kan geen mens meer langs.
Zijn de banden van je fiets nog zachter dan marshmallows.
Is het glas cola omgevallen tussen de petunia’s.
En moet je man de pizzalijn bellen want er is ook nog geen aardappel geschild.
Je probeert te ontdekken hoe het kan dat er vandaag niks gebeurd is. Je begrijpt er niks van want je bent heel de dag zo druk bezig geweest!
Ik ben me ervan bewust dat ik een serieus probleem heb en moet dringend professionele hulp inschakelen…maar eerst even mijn mail checken.